yadigar

Eylül 14, 2005

kırlent



Az buçuk 40 yama biliyoruz diye başkalarına da öğretmeye kalktım ama pek başarılı olamadım ki galiba hiç biri ilk proje dışında tekrar denemek istemediler. Bu kırlent arkadaşım Berrakla yapmaya başladığımız ama onun Türkiyeye dönmesiyle yarım kalan bir proje. Şimdi ben tamamladım bunu ve Türkiyeye nasıl yollayacağımı düşünüyorum.

Eylül 06, 2005

Austin\Texas


Bu hafta sonu Austin, Texas'a gittik 2 günlüğüne. Eşimin iş değiştirme planları bizi itti oralara. Uzun görüşmeler bir sonuç verdi ve anlaşma sağlandı çok şükür. Bu hafta sonu Austine yeni şirketin davetlisi olarak gittik. Herhalde bu durumun en kötü yönü oraya Californiadan gidiyor olmaktı. Yani düzenden düzensizliğe, sakinlikten karmaşaya, serin ve güzel havadan sıcak ve boğucu havay, kalabalık bir arkadaş cevresinden yine yanlızlığa, kibar bir çevreden Texasın kovboylarına...Gittik, gördük, gezdik ve taşınmaya karar verdik. Gurbetimizin yeni adresi Austin Texas olacak yani. Mübarek ola..

Eylül 02, 2005

1. yaş


Dün oğulcuğum Emin Nafinin doğum günü idi. Ben kutlamayı planlamamıştım. Güzel bir akşam yemeğinden sonra rutin haftalık görüşmelerimizin yapıldığı eve doğru gittik. Birde ne göreyim, balonlarla, kartlarla ve paket paket hediyelerle süslenmiş bir ev.. Ne kadar duygulandığımı anlatamam. Bize gerçekten güzel bir sürpriz oldu.
Oğulcuğum herne kadar mumu üfleyemese de annesinin yardımıyla kendisine ve başka cocuklara dua edip amin yapabildi. Herşey için çok teşekkürler değerli dostlarım. Gün geştikçe sizlerden kopmak daha da korkutuyor bizi...Ve tabiki Rabbimim bize bahşettiği dünyanın en tatlı, en ballı yavrusu, kuzucuğum. Sanada çok teşekkürker. İyiki doğdun da güneşi doğurdun evimize. Hep öyle güzel gül yavrum.

Eylül 01, 2005

herkes yalnız

Burda herkes yanlız, bir ben değilim.
Bu sabah 9 sularında yakınlarımızdaki bir parka ( Mason Park) gittim hem yürümek hemde oğulcuğum Emin Nafiyi eğlendirmek için. 10 dk. sonra İranlı bir bayanla karşilaştık, selamlaştık ve konuşmaya başladık. 27 senedir burada yaşadığını öğrenince üzülmeden edemedim. Niye mi? 27 senesini geçirdiği bu ülkede sabah yürüğüşüne beraber çıkacağı bir arkadaşı olmamasına..Sonra birde kendime baktım ve önümüzden köpeği ile geçip giden şapkalı beye...

Düşündüm! Boşuna üzülmüşüm dedim bunca yıl yanlızım diye. burada herkes yanlız...